آموزش تزریق در مفصل تیبیوفیبولار فوقانی

مفصل تیبیوفیبولار فوقانی در زیر شیب لترال تیبیا از بالا به پایین قرار دارد. عصب پرونئال در پشت مفصل قرار دارد.

مفصل تیبیوفیبولار فوقانی یکی از مفاصل مهم در اندام تحتانی است که در ارتباط بین استخوان تیبیا و فیبولا نقش دارد. این مفصل در قسمت فوقانی پا و زیر سر فیبولا قرار گرفته است. آناتومی و ویژگی‌های این مفصل برای پزشکانی که قصد تزریق در این ناحیه را دارند، بسیار حائز اهمیت است.

ساختار تیبیوفیبولار فوقانی

ساختار مفصل تیبیوفیبولار فوقانی شامل سطوح مفصلی سر فیبولا و تیبیا است که توسط یک کپسول مفصلی و رباط‌های تقویت‌کننده احاطه شده‌اند. این مفصل در زیر سطح شیب‌دار خارجی تیبیا و در بالای سینوس تیبیا قرار دارد. غضروف‌های مفصلی نیز برای کاهش اصطکاک واقع شده‌اند. در پشت مفصل، عصب مهم پرونئال عبور می‌کند که باید در هنگام تزریق مراقبت شود.

تزریق در مفصل تیبیوفیبولار فوقانی معمولاً برای درمان التهاب، درد و محدودیت حرکتی ناشی از آسیب‌دیدگی یا بیماری‌هایی مثل آرتریت انجام می‌شود. مواد تزریقی شامل کورتیکواستروئیدها و بی‌حس‌کننده‌های موضعی هستند. روش‌های مختلفی برای تزریق وجود دارد که شامل تزریق از قدام، خلف یا جانب مفصل است. انتخاب روش بستگی به ترجیح پزشک و وضعیت بیمار دارد.

تجهیزات مورد نیاز:

• سرنگ ۲-۳ میلی‌لیتر
• سوزن ۲۵ گیج
• داروهای بی‌حس‌کننده موضعی و کورتیکواستروئید

تکنیک تزریق در تیبیوفیبولار فوقانی :

• بیمار را با زانوی 90 درجه بنشانید.
• سر فیبولا را پیدا کرده و خط مفصل را داخل‌تر از آن علامت بزنید.
• سوزن را در نقطه میانی خط مفصل زاویه‌دار کنید تا وارد کپسول شود.
• محلول را به صورت بولوس تزریق کنید.

روش تزریق دیگر (پشتی):

• بیمار را به پهلو خوابانده و زانو را خم می‌کنیم.
• از پشت و پایین‌تر از سر فیبولا، مفصل را لمس می‌کنیم.
• محل را ضدعفونی کرده و سوزن را به سمت بالا و جلو وارد مفصل می‌کنیم.

روش تزریق دیگر (جانبی):

• بیمار به پشت خوابیده و زانو خم است.
• از کنار و زیر سر فیبولا، مفصل را پیدا می‌کنیم.
• پس از ضدعفونی، سوزن را از کنار وارد مفصل می‌کنیم.

عمق نفوذ سوزن

• عمق معمولاً حدود 1 تا 2 سانتی‌متر است.
• سعی می‌شود سوزن تنها تا عمق لازم برای رسیدن به فضای داخل مفصلی پیش برود.
• با ورود به مفصل، احساس مقاومت ایجاد می‌شود که نشانه قرار گرفتن در فضای داخل مفصلی است.
• تزریق مقدار بسیار کم مایع و تأیید قرار گرفتن در فضای مفصلی، راه دیگر تأیید عمق صحیح است.
• استفاده از تکنیک‌های تصویربرداری هدایتی می‌تواند به تأیید عمق کمک کند.
• پس از ورود به مفصل، حرکت سوزن باید به حداقل برسد تا از آسیب به ساختارهای داخلی جلوگیری شود.

مراقبت‌های پس از تزریق:

• استراحت
• شروع تدریجی فعالیت
• تقویت عضلات و ورزش